China is een land in Oost-Azië. De Volksrepubliek heeft een sterk gecentraliseerd en autoritair bestuur met een communistische staatsinrichting en een eenpartijstelsel. Toch heeft het land ook een semi-vrije markt en een sterk geïndustrialiseerde en snel groeiende economie. De hoofdstad is Peking (Beijing) en de grootste stad is Shanghai. Daarnaast liggen in China tientallen andere miljoenensteden.
Met een bevolking van bijna anderhalf miljard inwoners is China qua inwoners het grootste land ter wereld. Qua oppervlakte is het na Rusland, Canada en de Verenigde Staten het vierde grootste land ter wereld. China krijgt steeds meer macht in de wereld. Het land leeft in onmin met Amerika en manifesteert zich al jarenlang manifesteert sterk op het wereldtoneel. Het land is bezig met de nieuwe zijderoute, een stevige economische invloedssfeer in vele landen. 

Mao Zedong (1949-1976)

China heeft een rijke culturele geschiedenis. Pas vanaf 1949, met de uitroeping van de Volksrepubliek China begon de huidige socialistische fase. Mao Zedong (1949-1976), die de absolute leider was of met andere woorden een medogenloze dictator, startte deze fase. Vanaf ‘zijn tijd’ heeft De Volksrepubliek China een sterk gecentraliseerd en autoritair bestuur met een communistische staatsinrichting en een eenpartijstelsel. Tijdens de jaren van de Volksrepubliek China, waarin Mao Zedong de absolute leider was, was de staat zeer ondergeschikt. De Chinese Communistische partij (CCP) besliste feitelijk over alles.

hervormingen in 1978

Dit veranderde eind 1978, met de hervormingen die Den Xiaoping doorvoerde. Staatsorganen kregen een steeds belangrijker aandeel in het besturen van China. Het rechtssysteem, dat volledig in onbruik was geraakt onder Mao Zedong, werd heropgebouwd. Formeel is er in China sprake van twee afzonderlijke instituten met elk hun eigen verantwoordelijkheden: de staat en de partij. Maar dat is tegenwoordig slechts kul.

Xi Jinping als absolute leider

Vooral sinds het aantreden van Xi Jinping in 2012 zien we dat de CCP zich steeds nadrukkelijker opstelt als de absolute leider in China, die controle kan en moet uitoefenen over alle overheidszaken. Het onderscheid tussen partij en staat vervaagt. Ook trekt Xi Jinping als leider van de partij steeds meer macht naar zich toe. 

weinig vrijheid in China
De communistische partijideologie is de basis van álle beleidsmaatregelen van de Chinese overheid. Nationale wetten staan in dienst van het vergroten van de sociale controle en macht die de CCP uitoefent. In dit autoritaire systeem worden individuele politieke rechten en burgerrechten niet of nauwelijks beschermd. In de Volksrepubliek China is er dan ook géén algemeen stemrecht, géén vakbondsvrijheid, géén onafhankelijke rechterlijke macht, géén vrijheid van meningsuiting, géén vrije pers en géén vrij internet.

High-tech surveillance houdt iedereen in de gaten
Vandaag de dag heeft de Chinese overheid heeft overal ogen en oren. Voor surveillance wordt onder meer gebruik gemaakt van camera’s op straat. Zo zijn er in 2021 zo’n 540 miljoen camera’s geïnstalleerd die zijn uitgerust met gezichtsherkenning. Hiermee kunnen mensen uit de massa gepikt kunnen worden als verkeersovertreders, winkeldieven, spijbelende studenten en vanzelfsprekend ook mensen die verdacht worden van criminele of politiek onwelgevallige activiteiten. Ook de communicatie via computer of telefoon wordt dagelijks gevolgd – er is sprake van grootschalige online surveillance. De Chinese overheid bouwt zo stelselmatig aan een enorm systeem dat alles en iedereen in de gaten kan houden.

misdrijven tegen de menselijkheid met ernstige onderdrukking van moslims
China staat bekend van door de staat georganiseerde detentie, marteling en vervolging van Oeigoeren, Kazakken en andere mensen uit voornamelijk islamitische etnische minderheden.

Uit een uitgebreide rapport van , Amnesty International blijkt dat de Chinese autoriteiten extreme maatregelen nemen om de religieuze tradities, culturele praktijken en lokale talen van islamitische etnische bevolkingsgroepen uit te bannen. Deze misdrijven van de staat worden onder het mom van het bestrijden van ‘terrorisme’ begaan.

massadetentie
Uit het rapport van Amnesty Internation blijkt ook dat sinds 2017 enorme aantallen mensen van voornamelijk islamitische etnische minderheidsgroepen willekeurig zijn opgesloten. Honderdduizenden mensen werden naar gevangenissen gestuurd, en honderdduizenden anderen (misschien wel een miljoen of meer) naar gevangeniskampen.

Basale religieuze en culturele praktijken worden als ‘extremistisch’ bestempeld en gebruikt om mensen op te sluiten. Dat heeft ertoe geleid dat de meeste mensen gestopt zijn met bidden of uiterlijke tekenen van hun geloof te tonen, zoals in hun kleding, verzorging en zelfs taalgebruik.